Weken later kreeg ik met vlagen weer een beetje eetlust terug. De orthopeed verklaarde mijn nek gezond en die stuurde me door naar een fysiotherapeut. Wéér een nieuwe behandelaar. Ik werd er zelf onderhand gek van, maar ik kon ook niet stoppen met blijven doorzoeken naar iets wat me zou kunnen helpen. Of in ieder geval een antwoord, een houvast.
Maar het volgende behandeltraject is noemenswaardig in mijn zoektocht. Eind augustus kwam ik voor het eerst bij een mesoloog op advies van de osteopaat. Met elektroden worden processen in je lichaam doorgemeten en kan er gegeken worden naar allergieën en tekorten. Ik moest mijn supplementen meenemen en ook die hebben we doorgemeten. Een aantal bleken te zwaar voor mijn lichaam om te verwerken. Genoeg reden om daar dus zo gauw mogelijk mee te stoppen. Het uiteindelijke doel was om ‘zo supplementloos mogelijk’ door het leven te gaan. Hier kreeg ik een lichte error. Hoezo geen supplementen? Ik heb jarenlang te horen gekregen dat ik die juist zo erg nodig heb, want Lyme, want tekorten, want slechte opname, enz…
Ik heb mezelf de afgelopen paar maanden nieuwe overtuigingen aan moeten leren.
Ik heb mezelf de afgelopen paar maanden nieuwe overtuigingen aan moeten leren. Dat ik die syntetische rommel niet nodig heb als er geen aantoonbare tekorten worden gevonden. Dat deze rommel juist extra belastend is voor mijn lichaam en vooral mijn lever. Dat ik verder gewoon gezond ben en een goed functionerend, genezend lichaam heb. Dat ik niet nóg meer supplementen nodig heb als ik me slechter voel. Het klinkt misschien gek, maar dit was oprecht enorm moeilijk voor me, want deze overtuigingen zaten er zo diep ingeworteld door alle trajecten van jaren.
Begin deze maand, 6 weken na de eerste meting, kwam ik weer terug bij de mesoloog voor een nieuwe meting. De meting was aanzienlijk beter dan de keer daarvoor, dus erg positief. Maar de laatste 2 serieuze supplementen die ik nog slikte, bleken nu ook teveel. Mijn lichaam is er nu duidelijk ZO klaar mee, de afkeer voor inmiddels ALLE supplementen is een heel duidelijk teken. Weg met die rommel, ik ben helemaal overtuigd. Ik ben superdankbaar dat de mesoloog me dit inzicht heeft gebracht.
Het blijkt helaas niet zo simpel als een paar dagen flink plassen.
Wat mij nu nog rest, is het wegwerken van de opgehoopte rommel in mijn lichaam. Het blijkt helaas niet zo simpel als een paar dagen flink plassen. Afgelopen 5 oktober is de laatste dag geweest dat ik een vitamine B-complex heb geslikt met o.a. vitamine B6 (457% ADH). En helaas heb ik dit supplement in totaal 2,5 jaar geslikt (!!). Ik kan het niet meer terugdraaien, maar wat baal ik daarvan. Een supplement dat ik heel hard ‘nodig’ had voor methylering, een proces dat bij mij minder goed zou gaan. Het is vooral gaan stapelen en heeft weinig bijgedragen aan het methyleringsproces.
Een aantal dagen na het stoppen met dit supplement kreeg ik ineens een flinke verergering van mijn klachten. Ik snapte er niks van, maar uiteraard ben ik me verder gaan verdiepen in toxiciteit bij vitamine B6. Het lijkt er sterk op dat dit bij mij het geval is. Een verergering van symptomen na het stoppen is hier passend bij en het zou veel van mijn klachten van de afgelopen 1,5 jaar ineens heel goed kunnen verklaren. Die supplementen kunnen ongelooflijk veel ellende geven op je zenuwstelsel en het kan lang duren voordat eventueel beschadigde zenuwen weer hersteld zijn.
Hoe dan ook, ik moet er doorheen. Ik ben nu pas 3 weken verder. Ik ben nog verre van klachtenvrij en mijn spieren voelen enorm slap. Eten gaat gelukkig beter. De aanvallen in mijn nek zijn minder scherp en heftig, ook al houden ze me soms nog steeds wakker en kunnen ze me nog steeds vreselijk doen voelen. Ik heb inmiddels psychische hulp om met deze fysieke ellende om te gaan, dit is oprecht zo’n trauma voor me geworden. Ik voel me niet meer mijzelf door mijn klachten. Hopelijk brengt de hulp me wat meer kracht om er doorheen te gaan.
Het stoppen met alle supplementen is het beste is wat ik voor mijn lichaam heb kunnen doen.
Het stoppen met alle supplementen is nu het beste is wat ik voor mijn lichaam heb kunnen doen. Ook voor mijn bankrekening trouwens 😉 Ik ga hier uiteindelijk doorheen komen. Ik kan niet wachten om te ervaren hoe ik hier straks uitkom, als dit alles niet meer van invloed is. En ik weer lekker onbezorgd Eem kan zijn, zonder dat ziek zijn. Ik heb zin om weer lekker een beetje te kunnen wandelen, in het bos ofzo. En eten, ik verlang naar eten 🙂 Ik geloof dat het goedkomt.
It’s not all about healing yourself; it’s just as importantly about letting yourself heal. – Terri Guillemets
